Je to-do lijst is te lang.

Je weet het.

En toch blijf je dingen toevoegen.

"Oh dat kan er ook nog wel bij."

Tot je hoofd overloopt.

Tot je naar je telefoon grijpt omdat je brein even rust nodig heeft.

Tot je 's avonds in bed ligt en denkt: "Waarom lukt het me niet om alles af te krijgen?"

Maar de waarheid is: je kunt niet alles doen.

En dat hoeft ook niet.

Vandaag geef ik je drie dingen die je mag deleten.

Nu. Vandaag. Zonder schuldgevoel.

Je denkt dat een goede moeder een opgeruimd huis heeft.

Altijd. De hele dag.

Ook als er vier kinderen doorheen rennen.

Maar wie zegt dat eigenlijk?

Instagram?

Je schoonmoeder?

Die stem in je hoofd die zegt: "Een goede moeder heeft de boel op orde"?

De waarheid:

Een opgeruimd huis betekent niet dat je een goede moeder bent.

Het betekent dat je veel tijd steekt in opruimen.

Tijd die je ook aan je kinderen had kunnen geven. Of aan jezelf.

En hier is het ironische: in een opgeruimd huis wordt niet geleefd.

Je huis netjes houden met kinderen lukt alleen, als ze niet spelen, maar achter een scherm zitten.

Dus je ruilt hun spelen in voor jouw opgeruimde huis.

En dan voel je je schuldig omdat ze te veel op hun scherm zitten.

Wat je vandaag doet:

Kies één ruimte die niet opgeruimd hoeft.

De speelkamer. De slaapkamers. De kast.

Laat het los. Sluit de deur. En voel hoe je schouders zakken.

De wereld vergaat niet. Je kind merkt het niet.

Het enige wat verandert is dat jij ademruimte krijgt.

Elk jaar dezelfde verjaardagen.

Elke week hetzelfde clubje.

Die ene afspraak waar je eigenlijk geen zin in hebt, maar je gaat omdat "het hoort."

Maar wie zegt dat het hoort?

Niemand vraagt: "Hoe voel jij je daarbij?"

En ondertussen ben je uitgeput. Overprikkeld.

Je hebt geen energie meer voor de dingen die je écht belangrijk vindt.

De waarheid:

Nee zeggen is geen egoïsme. Het is zelfbehoud.

Je mag kiezen. Je mag zeggen: "Niet nu." Of: "Niet meer."

Wat je vandaag doet:

Kijk naar je agenda. Welke afspraak staat erin die je eigenlijk niet wilt?

Die je alleen doet omdat het "hoort"?

Zeg af. Zonder uitleg. Zonder schuldgevoel.

Voel je schuldig? Prima. Doe het tóch.

Want elke keer dat je ja zegt tegen iets wat je niet wilt, zeg je nee tegen jezelf.

Je bent aan het werk. Je telefoon trilt.

Je bent aan het spelen met je kind. Je telefoon trilt.

Je bent aan het koken. Je telefoon trilt.

En elke keer pak je hem.

Want wat als het belangrijk is?

Wat als iemand je nodig heeft?

De waarheid:

Je hoeft niet altijd beschikbaar te zijn.

Niet voor je vrienden.

Niet voor je familie.

Zelfs niet voor je werk.

Je mag offline zijn.

Je mag niet reageren.

Je mag zeggen: "Ik kijk later even."

Wat je vandaag doet:

Zet je telefoon één uur op stil.

Niet op trillen. Niet omgedraaid. Echt uit.

En voel wat er gebeurt.

In het begin voelt het raar.

Ongemakkelijk.

Alsof je iets mist.

Maar dan komt de rust. De ruimte.

Het besef: de wereld draait door zonder dat jij altijd aanspreekbaar bent.

Niets ergs.

Echt niet.

Je kind verhongert niet.

Je relatie breekt niet.

Je vrienden verlaten je niet.

Het enige wat verandert is dat jij rust krijgt.

Ademruimte. Tijd.

Energie voor de dingen die écht tellen.

We zijn getraind om te denken dat meer altijd beter is.

Meer doen. Meer bereiken. Meer volhouden.

Maar wat als minder beter is?

Wat als je niet meer hoeft te bewijzen dat je het allemaal kan?

Wat als goed genoeg... goed genoeg is?

Vandaag mag je kiezen:

Delete het opgeruimde huis.

Delete de verplichte afspraak.

Delete de constante bereikbaarheid.

En voel wat er overblijft.

Rust.

Je bent niet lui als je dingen loslaat.

Je bent niet egoïstisch als je nee zegt.

Je bent niet slecht als je niet altijd beschikbaar bent.

Je bent een mens. Een moeder. En je verdient rust.

Begin vandaag.

Delete één ding.

En kijk wat er gebeurt.