Vanochtend scrolde ik gedachteloos door mijn feed. Even het nieuws checken. Even zien wat er speelt. Maar deze keer bleef ik hangen, niet bij één specifiek bericht, maar bij de toon.

Die toon was hard, onrustig, en zwaar.

Mensen vallen elkaar aan.

Meningen worden als wapens gebruikt.

Een eindeloze stroom van oordelen, verontwaardiging en strijd.

En ik voelde het letterlijk in mijn lijf: die lichte spanning in mijn borst, dat onrustige gevoel dat blijft hangen, zelfs nadat ik mijn telefoon had weggelegd.

Toen dacht ik: Wat doet deze constante online negativiteit met mij?

Niet als professional, niet als ondernemer, maar als mens. Als partner, als moeder, als vriendin. Als iemand die gewoon een goed mens probeert te zijn in een tijd waarin alles lijkt te schuren.

We onderschatten wat deze constante blootstelling aan negativiteit met ons doet.

Je denkt: het is maar scrollen, maar ondertussen bouwt het op.

Elk cynisch bericht. Elke ruzie in de comments. Elk filmpje dat je een rotgevoel geeft.

Het stapelt zich op, in je hoofd, in je stemming, in je gedrag.

En voor je het weet, zit je aan de eettafel en ben je kortaf.

Niet omdat er iets mis is thuis, maar omdat je hoofd nog vol zit van wat je net online hebt gezien.

Je humeur zakt. Je geduld vermindert. Je aandacht is weg.

Die online energie lekt onherroepelijk door naar offline momenten.

Naar gesprekken met je partner.

Naar de manier waarop je reageert op je kinderen.

Naar hoe je over jezelf denkt.

We praten veel over digitale detox, maar dit gaat dieper dan alleen schermtijd. Dit gaat over mentale voeding. Wat laat je binnen? En wat doet dat met je online welzijn?

Negativiteit is besmettelijk. Maar weet je wat het mooie is? Dat geldt ook voor positiviteit.

We kunnen de wereld niet veranderen met een paar likes of posts, maar we kunnen wél invloed hebben op de toon van ons eigen stukje internet.

En dat begint niet met grote gebaren. Het begint met kleine, bewuste keuzes.

Wat je deelt.

Wat je versterkt.

Wat je laat gaan.

Het gaat niet om alles mooier maken dan het is.

Het gaat om ruimte creëren voor zachtheid, juist in een tijd van hardheid.

Om even te zeggen: “Hé, ik zie je.” “Wat goed van je.” “Hoe gaat het echt met je?”

Het zijn zulke simpele woorden, maar ze brengen licht in een digitale wereld die steeds vaker donker voelt.

Dus hier is mijn uitdaging aan jou. Van mens tot mens:

Stuur vandaag één oprecht bericht.

Naar iemand die het misschien even niet verwacht.

Een compliment. Een bedankje. Een bemoediging.

Want als jij dat doet, en ik ook, dan verandert er iets.

Niet alleen in je feed, maar in je stemming.

Je voelt je lichter. Warmer. Menselijker.

En dat straal je uit, naar alles en iedereen om je heen.

Naar je gezin. Naar je vrienden. Naar jezelf.

Stel je eens voor... dat iedereen die dit leest, één positief bericht verstuurt.

Eén klein gebaar.

Dat zou de digitale sfeer veranderen.

Maar misschien nog belangrijker: het zou onszelf veranderen.

Want uiteindelijk begint welzijn niet alleen bij wat we eten, of hoe vaak we sporten.

Het begint bij wat we binnenlaten en wat we doorgeven.

Online. En offline.