Er was een tijd dat ik me ongemakkelijk voelde.

Niet om iets groots, maar om een klein detail van mijn jeugd: ik groeide op zonder schermen.

Geen televisie. Geen computer. Geen MSN, geen YouTube, geen TikTok. Pas op mijn zeventiende kregen we een computer, dit was noodzakelijk voor mijn schoolwerk.

Toen baalde ik. Ik voelde me achtergesteld. Alsof ik iets miste wat iedereen als vanzelfsprekend had. Ik kon niet meepraten over de populaire TV series; de digitale wereld was voor mij écht een ver-van-mijn-bed-show.

Maar nu? Nu ik de impact van de digitale wereld ken, ben ik intens dankbaar voor die jeugd. Het is de basis gebleken voor mijn herstel van een burn-out.

Mijn jeugd was de wereld vóór de pixels.

Een tijdperk van onbeperkte creativiteit.

Ik speelde buiten.

Ik struinde door het gras, op zoek naar beestjes.

Ik keek naar wolken en zag daar hele verhalen in.

Ik las boeken en zag de personages zo levendig voor me, alsof ze naast me zaten.

Ik mocht oude lakens omtoveren tot prinsessenjurken, terwijl ik door het gras doolde, op zoek naar mijn denkbeeldige prins.

En dan was er de werkplaats van mijn vader.

Dat was mijn ultieme plek om aan te rommelen.

Zonder doel. Zonder deadline. Gewoon ontdekken.

Het rook er naar hout, verf en olie, en ik mocht er urenlang aanklooien met restmateriaal.

Mijn brein kreeg alle ruimte om te dwalen, zich te vervelen en daardoor te creëren.

Mijn ouders kochten eindeloos veel verf en knutsellijm.

Er lagen altijd projecten te drogen onder de warme gaskachel, waar ik in de winter het liefst tegenaan zat met een boek.

Dit was mijn basis: een jeugd waarin ik mocht opgroeien zonder schermen.

Spoel vooruit naar 2020.

Getrouwd, moeder van vier, en ik kamp met een burn-out.

Deze ontstond door het altijd maar aan staan.

En nee, dit lag niet alleen aan mijn drukke gezin en werk.

Het probleem? Ik was mezelf kwijtgeraakt, gevangen in de digitale wereld.

Het lukte niet meer om te stoppen met scrollen.

Ik verdwaalde in de levens van anderen.

Ik bewonderde hun creativiteit en was stiekem jaloers op hun ogenschijnlijk ideale gezinsleven.

Ik liet me opzuigen door de eindeloze discussies op sociale media: politiek, moedermaffia, racisme.

Ik wilde alles weten, van alles op de hoogte zijn.

Door al dat scrollen was ik echter zo erg overprikkeld dat ik niet meer wist wie ik nou eigenlijk was.

Ik deed amper nog iets creatiefs.

Ik keek nooit meer naar de wolken.

Ik voelde me niet meer vrij en onbezorgd.

Ik zat gevangen in een digitale wereld die me weinig goeds bracht.

Dit was een direct gevolg van overprikkeling door scrollen.

Toen de burn-out door sociale media er écht inhakte, kon ik letterlijk niet meer naar een scherm kijken. De letters dansten, ik werd doodmoe.

Mijn lijf gaf het gevecht op, en daar ben ik nu dankbaar voor.

Na een periode van zelfreflectie en veel wandelen in het bos, begon ik mezelf weer terug te vinden. Daarna ben ik me gaan verdiepen in schermtijd.

Hoe kan het dat we er zo aan vast blijven zitten?

Waarom heeft het zoveel invloed?

En hoe is dit een groeiend probleem geworden, specifiek voor vrouwen zoals ik?

Ik deel dit nu, omdat ik de schadelijke effecten van schermen zie.

En omdat ik weet wat de gevolgen zijn voor gevoelige, slimme en creatieve vrouwen.

We raken verstrikt in een systeem dat ons continu prikkelt, afleidt en uitput.

Een systeem dat zo ontworpen is dat je het niet los kúnt laten, waardoor we steeds verder wegdwalen van wie we werkelijk zijn.

Dat systeem is niet jouw schuld. Maar we moeten ons wel afvragen in hoeverre we in die andere wereld willen zijn.

We vergeten tegenwoordig de échte wereld. Ons échte leven. En wat die échte wereld mij gaf, wil ik terug. Voor mezelf, maar ook voor jou, die worstelt met het thema hoe omgaan met schermtijd.

Ik heb een methode ontwikkeld waarin ik jou help om weer los te breken uit die digitale wereld.

En nee, ik zeg niet dat je off grid moet gaan leven. In tegendeel.

Tegenwoordig móéten we wel mee in het digitale tijdperk.

Maar waar het misgaat, is dat we ons láten overnemen door de digitale wereld en ons échte leven vergeten: onze relaties, gezinnen, onze creativiteit, onze gevoelens.

In CTRL ALT YOU leer ik jou:

• Hoe je omgaat met je telefoon zonder dat je telefoon jou overneemt.

• Wat je kan doen als je tóch blijft scrollen.

• We gaan kijken naar jou: Wat wil jíj echt? Hoe zit het met jouw échte leven?

Leef jij écht of word je geleefd?

Denk jij: Oei, ik sta ook ver van mezelf af?

Verlang je naar meer creativiteit en minder schermtijd?

Doe dan mee met CTRL ALT YOU de workshop.

Binnen een uur leer ik je hoe je weer rust krijgt en weer écht jezelf kan worden.

Meld je aan voor de CTRL ALT YOU workshop